Wiersze

• Kłótnia rzek
  Jan Brzechwa
  Jaki powód rzeki miały,
  Że się nagle posprzeczały
  I tak długo trwały w gniewie,
  Tego nikt naprawdę nie wie.
  Ponoć pierwsza rzekła Warta,
  Że jest Noteć nic nie warta,
  Warcie na to rzekła Odra,
  Że jest głupia i niedobra.
  Wtedy padły słowa Wieprza:
  \"Sama też nie jesteś lepsza!\"
  Wieprza znów skarciła Raba:
  \"Oby cię wypiła żaba!\"
  Na to się odezwie Nida:
  \"Tobie samej też się przyda!\"
  Biebrza na to rzecze grzecznie:
  \"Mówisz, rzeko, niedorzecznie.\"
  
  Jak nie skoczy San na Biebrzę:
  \"Sama wciąż u Narwi żebrze,
  A dla innych - niełaskawa!\"
  \"San, a głupi!\" - rzekła Skawa.
  I tak trwały kłótnie długie
  Sanu z Sołą, Wieprza z Bugiem,
  Ledwie coś tam powie która,
  A już Nysa, a już Bzura,
  A już Odra czy Barycza
  Wszystkie wady jej wylicza.
  To się tak sprzykrzyło Wiśle,
  Że im rzekła po namyśle:
  \"Drogie rzeki, biorąc ściśle,
  Waszych słów naprawdę szkoda,
  Przecież to jest wszystko woda.
  Jednakowy los nas czeka,
  W morze wpadnie każda rzeka.\"
  Gdy tak rzekła mądra Wisła,
  Cała zwada zaraz prysła.