Wiersze

• Bajka o dwóch stoikach
  Mariusz Parlicki
  W zdewastowanej kamienicy
  mieszkali starzy dwaj stoicy,
  klepali biedę w czterech ścianach
  i per aspera zawsze z rana.
  Prawie nie jedli, bo i po co,
  wszak nie jedzenie ma być mocą
  lecz czyn szlachetny, toteż starcy
  tak byli syci, jak i dziarscy.
   
   
  Wobec występków byli srodzy,
  emocje swoje wciąż na wodzy
  trzymali,
              jednak w zwątpień chwili,
  obaj do siebie tak mówili:
   
   
  -         Dziś droga cnoty trudna, śliska.
  -         Co krok agencja towarzyska
  kusi doznaniem super wrażeń.
  -         Szał młodych ciał i full masaże.
  -         Poza tym wokół pub przy pubie,
  więc myśl o piwie i o babie
  niczym bul zęba jest natrętną
  -         I naszą drogę czyni krętą
  -         Lecz cóż, choć żądza nas rozpiera,
  -         Niech żyje cnota,
  -         Per aspera.
   
   
  Na nic ta piękna deklaracja,
  bo inna była życia racja.
  Kryzys idei się nasilał,
  aż przyszła wreszcie taka chwila,
  w której bez słowa dali nura
  wprost do night clubu Epikura,
  a tam dziewczęta niczym z ciasta
  poprzytulały ich ad astra.