Wiersze

• WIĘZIEŃ MIŁOŚCI
  Józef Czechowicz
  Kochankowie spotykają się nocą
  
  w październiku spada z nieba dużo meteorów
  
  niejeden już zgasł dymiący kaganek
  
  odkąd Ona przemknęła staroświecką karocą
  
  wśród tętniących warczących kolorów
  
  
  
  Najpiękniejsza z niespodzianek
  
  
  
  Błękitni spotkaliśmy się nocą
  
  nie feeria czy alkohol
  
  boży błękit
  
  ale nawet bo i po co
  
  nie uścisnęliśmy sobie ręki
  
  
  
  Tak było napisane na 18 stronicy
  
  głowa samobójcy leżała na otwartej księdze
  
  w ustach jęk już niczyj
  
  w dłoniach nie wiem ale pewno niewidzialne ręce
  
  
  
  Błękitni spotykają się nocą
  
  rozmowa w gwiazdach widzianych przez poezję
  
  
  
  - Tęsknota Czekanie Nikt nie wezwie Czekam
  
  Tęsknota
  
  Kocham Dalekość Ty Gwiazdy złocą Kocham
  
  Czekanie pieszczot Nie marzeniem słowa twe szeleszczą
  
  Błękit
  
  Gdzie jest błękitem błękitno
  
  Smagłe ręce Pieszczota Zapalone oczy
  
  Pod futrami Rozkosz Błyski Nagie ciało
  
  (Nie tobą sny kwitną
  
  dzieciństwo nie tobą pachniało
  
  choć czekałem cze ka łem CZE KA ŁEM)
  
  
  
  Błękitni spo
  
  
  
  Wychodził z dansingu
  
  Jej usta w usta położyły się ostro nagle
  
  i był biały kwiat na czerni smokingu
  
  
  
  A błękitny został wolał
  
  rozpacz nocą na bagnie
  
  
  
  O nie
  
  erotyk nie może się skończyć rozpaczą
  
  są tacy co czytają i płaczą
  
  lepszy jest płacz z zazdrości
  
  
  
  Nie ma ciszy
  
  wiekiem prawiekiem niedzielą nocą wśród prac
  
  wszędzie gonił mnie płomień miłości
  
  pieniła się w girlandach elektrycznych lamp
  
  gorzała jarkim ogniem w wszystkie dalekości
  
  szrapnelami biła w kościół
  
  wszystko moje jest tam
  
  
  
  Marysia z Marylami Marie Mary z Marią
  
  Strzelistymi aktami rozmodlonych rąk
  
  piętrzyłem to upalne wiwarium
  
  przy jednej życia zwrotnicy
  
  pociąg pełen jak strąk
  
  
  
  Chrupały miłość z jękiem skargi
  
  czerwone czerwone czerwone wargi
  
  
  
  Piersi nie po to są by wabić
  
  lecz by się ciężkim ciałem dławić
  
  Nogi pląsające na łożu pijanem
  
  muszą orgię przesunąć daleko za ranek
  
  
  
  Mechanizm miłości dziwnym jest przyrządem
  
  wszystkiego chce zaznać wszystkiego pożąda
  
  
  
  Jem długo wilgotne usta są w moich wodnistym miąższem
  
  włosy nie potem benzyną chyba pachną
  
  pod biegnącym nóg i ramion gąszczem
  
  od płomiennych spojrzeń czerwono i jasno
  
  A TO NIE JEST MARZENIE BŁĘKITNYCH WIERSZY
  
  
  
  Świat jednym miłości motorem
  
  krzyk mój nad nim ulata
  
  krzyk płomień płowy płodności gore
  
  nie najlepszy nie ostatni nie pierwszy
  
  jestem anteną drgającą tego świata
  
  
  
  Upiorną codziennością świeci każda nagość
  
  jak przez pajaca przez żywe ciało przewleczona nić
  
  nie ma tego w żadnym eposie
  
  takich ksiąg nie wiezie znikąd wagon
  
  że męczyć własną mękę to żyć
  
  Dziewczątka zakonnice i dziwadła z mózgu
  
  smutne damy w żałobie nietoperze o olbrzymich ustach
  
  władacie mną ja władam wami
  
  przede mną odkryte to co wam się z rąk wymyka
  
  kopuła stalowa z gwoździami gwiazdami
  
  która może jest pusta
  
  i strefa od pierwszego do setnego zwrotnika
  
  
  
  Gwiżdżą syreny nienawiści
  
  tętnią jeźdźcy tuż koło mnie
  
  wbrew ziemi tu mi bezdomnie
  
  a dalej w otchłani świeci czyściec
  
  od rozpusty nierozum i wiara
  
  od zgubienia poezji niepokój
  
  ziemio duszo stara
  
  1926 roku
  
  
  
  Bunt uwiądł
  
  w ramionach miłujących uwięziony mówię
  
  mowa się rytmicznie tka
  
  jeden wyraz drugiemu rówien
  
  WIECZNOŚCI CHCĘ
  
  B B
  E E
  Z Z
  
  
  
  
  D D
  N N
  A A