Wiersze

• Czarna róża
  Kazimierz Przerwa-Tetmajer
  Serce me spało, a moja myśl
  tonęła gdzieś w lazurze,
  nagle ujrzałem przy sobie tuż
  skromniutką, czarną różę.
  
  Wspaniałą krasą jej kwiat i liść
  bynajmniej się nie płoni,
  a przecież dziwny jakiś czar
  przykuwa wzrok mój do niej.
  
  Czarna różyczko! zerwę cię,
  na piersi przypnę sennej -
  serce się budzi - cóż to? ma dłoń
  chwyta za kwiat kamienny!
  
  Odchodzę smutny - w tej chwili znów
  z kamienia kwiat wykwita;
  wracam - i znowu moja dłoń
  za zimny kamień chwyta.