Wiersze

• Stefek burczymucha
  Maria Konopnicka
  O większego trudno zucha,
  
  Jak był Stefek Burczymucha,
  
  - Ja nikogo się nie boję!
  
  Choćby niedźwiedź... to dostoję!
  
  Wilki?... Ja ich całą zgraję
  
  Pozabijam i pokraję!
  
  Te hieny, te lamparty
  
  To są dla mnie czyste żarty!
  
  A pantery i tygrysy
  
  Na sztyk wezmę u swej spisy!
  
  Lew!... Cóż lew jest?! - Kociak duży!
  
  Naczytałem się podróży!
  
  I znam tego jegomości,
  
  Co zły tylko, kiedy pości.
  
  Szakal, wilk,?... Straszna nowina!
  
  To jest tylko większa psina!...
  
  (Brysia mijam zaś z daleka,
  
  Bo nie lubię, gdy kto szczeka!
  
  Komu zechcę, to dam radę!
  
  Zaraz za ocean jadę
  
  I nie będę Stefkiem chyba,
  
  Jak nie chwycę wieloryba!
  
  I tak przez dzień boży cały
  
  Zuch nasz trąbi swe pochwały,
  
  Aż raz usnął gdzieś na sianie...
  
  Wtem się budzi niespodzianie.
  
  Patrzy, aż tu jakieś zwierzę
  
  Do śniadania mu się bierze.
  
  Jak nie zerwie się na nogi,
  
  Jak nie wrzaśnie z wielkiej trwogi!
  
  Pędzi jakby chart ze smyczy...
  
  - Tygrys, tato! Tygrys! - krzyczy.
  
  - Tygrys?... - ojciec się zapyta.
  
  - Ach, lew może!... Miał kopyta
  
  Straszne! Trzy czy cztery nogi,
  
  Paszczę taką! Przy tym rogi...
  
  - Gdzie to było?
  
  - Tam na sianie.
  
  - Właśnie porwał mi śniadanie...
  
  Idzie ojciec, służba cała,
  
  Patrzą... a tu myszka mała
  
  Polna myszka siedzi sobie
  
  I ząbkami serek skrobie!...