Dowcipy

• Aula. Wykłady prowadzi już starszy wiekiem profesor. W pewnym momencie zwraca się do studentów:
  - Za moich czasów nieobecność na zajęciach usprawiedliwiona była w dwóch przypadkach: po pierwsze - kiedy umarł ktoś bliski z rodziny, po drugie - choroba udokumentowana zwolnieniem lekarskim.
  Z końca sali dobiega komentarz:
  - Panie profesorze, a jeżeli ktoś jest skrajnie wyczerpany seksem?
  Cała sala wybucha śmiechem, a profesor po krótkim zastanowieniu odpowiada:
  - W Twoim wypadku - możesz po prostu pisać drugą ręką.
  Szkolne

• Do hotelu w Związku Radzieckim późną porą przybył podróżny:
  - Poproszę o pokój na jedną noc.
  - Niestety, mamy tylko wolne jedno miejsce w pokoju pięcioosobowym.
  - Może być, w końcu to tylko jedna noc - odpowiedział podróżny i pomaszerował do wskazanego pokoju. Ułożył się wygodnie i zamierzał zasnąć, ale współtowarzysze grali w brydża, opowiadali sobie kawały i co chwila wybuchali głośnym śmiechem. Podróżny ubrał się i zszedł do recepcji:
  - Poproszę 5 herbat na górę za jakieś 10 minut.
  Wrócił do pokoju i mówi:
  - Panowie tak swobodnie opowiadacie sobie dowcipy, a przecież tutaj może być założony podsłuch!
  - Co pan! W hotelu?
  - Możemy to łatwo sprawdzić
  - Panie kapitanie! poproszę 5 herbat pod 14-stkę.
  Rzeczywiście, w tym momencie przynoszą herbatę. Współtowarzysze z lekką obawą kładą się spać. Rano podróżny wstaje i widzi że prócz niego w pokoju nie ma nikogo. Schodzi do recepcji:
  - Co się stało z moimi współlokatorami?
  - Rano zabrała ich milicja.
  - A mnie dlaczego nie zabrali?
  - Bo kapitanowi spodobał się ten dowcip z herbatą.
  Różne

• Pewien czarnoskóry student nie mówiący za bardzo po polsku chciał się dostać z akademika na dworzec centralny, wiec uczynni koledzy napisali mu karteczkę, którą miał pokazywać w autobusie do którego go "zapakowali". W autobusie ludzie czytali podsuwaną im przez studenta karteczkę i wybuchali śmiechem.
  A oto treść karteczki: "Wypchnijcie bambusa na centralnym".
  Szkolne

• "Któregoś dnia poszłam do miejscowej księgarni katolickiej i ujrzałam naklejkę na zderzak z napisem: "ZATRAB, JEŚLI KOCHASZ JEZUSA". Akurat byłam w szczególnym nastroju, ponieważ właśnie wróciłam ze wstrząsającego występu chóru, po którym odbyły się gromkie, wspólne modlitwy - więc kupiłam naklejkę i założyłam na zderzak.
  Jak dobrze, że to zrobiłam!!! Co za podniosłe doświadczenie nastąpiło później! Zatrzymałam się na czerwonych światłach na zatłoczonym skrzyżowaniu i pogrążyłam się w myślach o Bogu i o tym, jaki jest dobry... Nie zauważyłam, że światła się zmieniły. Jak to dobrze, że ktoś również kocha Jezusa, bo gdyby nie zatrąbił, nie zauważyłabym... a tak odkryłam, że MNÓSTWO ludzi kocha Jezusa! Więc gdy tam siedziałam, gość za mną zaczął trąbić, jak oszalały, potem otworzył okno i krzyknął: "Na miłość Boską! Naprzód! Naprzód! Jezu Chryste, naprzód!" Jakimże oddanym chwalcą Jezusa był ten człowiek! Potem każdy zaczął trąbić! Wychyliłam się przez okno i zaczęłam machać i uśmiechać się do tych wszystkich, pełnych miłości ludzi.
  Sama też kilkakrotnie nacisnęłam klakson, by dzielić z nimi tę miłość! Gdzieś z tyłu musiał być ktoś z Florydy, bo usłyszałam, jak krzyczał coś o "sunny beach". Ujrzałam innego człowieka, który w zabawny sposób wymachiwał dłonią, ze środkowym palcem uniesionym do góry. Gdy zapytałam nastoletniego wnuka, siedzącego z tyłu, co to może znaczyć, odpowiedział, że to chyba jest jakiś hawajski znak na szczęście, czy coś takiego. No cóż, nigdy nie spotkałam nikogo z Hawajów, więc wychyliłam się z okna i też pokazałam mu hawajski znak na szczęście.
  Wnuk wybuchnął śmiechem... Nawet jemu podobało się to religijne doświadczenie!
  Paru ludzi było tak ujętych radością tej chwili, że wysiedli z samochodów i zaczęli iść w moim kierunku. Z pewnością chcieli się wspólnie pomodlić, lub może zapytać, do jakiego Kościoła należę, ale właśnie zobaczyłam, że mam zielone światła. Pomachałam więc do wszystkich sióstr i braci z miłym uśmiechem, po czym przejechałam przez skrzyżowanie. Zauważyłam, że tylko mój samochód zdążył to zrobić, bo znowu zmieniły się światła - i poczułam smutek, że muszę już opuścić tych ludzi, po okazaniu sobie nawzajem tak pięknej miłości; otworzyłam więc okno i po raz ostatni pokazałam im wszystkim hawajski znak na szczęście, a potem odjechałam.
  Niech Bogu będzie chwała za tych cudownych ludzi!!!"
  Religijne

• Dentysta spostrzegł, że jego następna pacjentka, staruszka, bardzo się denerwuje i postanowił ją czymś rozbawić, kiedy zakładał rękawiczki.
  - Czy pani wie, jak się robi rękawiczki? - spytał.
  - Nie - odpowiedziała.
  - Cóż - powiedział - w Meksyku jest budynek z wielkim zbiornikiem lateksu, a pracownicy o różnych rozmiarach rąk podchodzą do niego, zanurzają w nim ręce, suszą je i zdejmują gotowe rękawiczki odkładając je w odpowiednie pudełka.
  Nie uśmiechnęła się ani trochę.
  - No cóż, próbowałem - pomyślał sobie.
  Pięć minut później, na początku delikatnego borowania, staruszka wybucha śmiechem.
  - Co panią tak śmieszy?
  - Właśnie sobie pomyślałam, jak są robione kondomy!
  Różne

• Przed wojną (II...) spotkało się 2 generałów - niemiecki i francuski
  Rozmowa przy śniadaniu:
  Niemiecki generał: Drogi kolego jestem zdumiony brakiem dyscypliny we francuskiej armii
  Francuz: Przesadza Pan kolego...
  (N): No to się przekonamy (i tu wolą swojego adiutanta) - Otto!
  (Otto): Jawohl Herr General!
  (N): Otto, weź ten pistolet
  (Otto): Jawohl Herr General!
  (N): Otto, przyłóż pistolet do skroni
  (Otto): Jawohl Herr General!
  (N): Otto, naciśnij spust
  BUM! ...i Otto pada martwy
  Francuski generał zbladł, ale żeby ratować honor Francji, woła swojego adiutanta:
  (F): Jean!
  (Jean): Pan mnie wołał mon generał?
  (F): Jean, weź ten pistolet
  (Jean): O! Dziękuje mon generał!
  (F): Jean przyłóż pistolet do skroni (Jean spojrzał zdziwiony, ale wykonał polecenie)
  (F): Jean naciśnij spust
  A na to Jean ze śmiechem odkładając pistolet:
  (Jean): Jak Boga kocham, 9 rano a mój generał już zalany!
  O Polaku, Rusku i Niemcu

• Był rok 1943. Spory konwój przemierzał wody północnego Atlantyku w drodze do Murmańska. Była jasna, księżycowa noc. Na mostku polskiego statku, kapitan wzywa bosmana i rzecze:
  - Widzicie, bosmanie, ten ląd trzy mile na prawej burcie? Właśnie U-boot strzelił torpedę. Idziemy w ciasnym szyku bez możliwości manewru. Według moich obliczeń, torpeda ta trafi nas za pięć minut. Zejdźcie do załogi i przygotujcie marynarzy do opuszczenia statku. Nie ma dla nas ratunku.
  Bosman, nie dyskutując, czym prędzej ruszył w głąb parowca by wykonać rozkaz. Ale że był osobnikiem nie pozbawionym humoru, a przy tym chłop jak niedźwiedź, postanowił obrócić całą sprawę w żart. Wszedł do pomieszczeń załogi, zebrał marynarzy i rzecze:
  - Widzicie, chłopcy, ten stołek tutaj? Jak zaraz pier*.*nę w niego członkiem, to cały statek w drebiezgi pójdzie.
  Marynarze, acz doskonale wiedzieli o mitycznej wręcz sile bosmana, tym razem wybuchnęli śmiechem, kiwając głowami z niedowierzaniem. Rozeźlił się bosman okrutnie i jak nie wrzaśnie:
  - To się załóżcie, gnojki jedne, jak żeście tacy pewni, a w międzyczasie zakładać kamizelki ratunkowe.
  Rozweseleni marynarze zaczęli zbierać pulę zakładu, zakładając przy okazji kapoki. Bosman odczekał chwilę, spojrzał na zegarek, nonszalanckim ruchem wyciągnął narzędzie, spojrzał pogardliwie wokoło i BUM!
  Statek poszedł w drzazgi! Pośród rozbitków, którzy uszli z życiem, byli bosman i kapitan. W pewnym momencie podpływa do bosmana kapitan, cały szary z przerażenia.
  - Na Boga, bosmanie, co się stało? Torpeda minęła statek za rufą!!!
  Różne

• Mąż został wezwany do szpitala, bo jego żona miała wypadek samochodowy. Zdenerwowany czeka na lekarza, wreszcie lekarz się pojawia ze współczującą miną.
  - I co?! Co z nią, panie doktorze?!
  - Cóż...żyje. I to jest dobra wiadomość. Ale są i złe: żona niestety, będzie musiała przejść skomplikowany zabieg, którego NFZ nie refunduje. Koszt: 25 tys. złotych.
  - Oczywiście, oczywiście - na to mąż.
  - Potem potrzebna jej będzie rehabilitacja. NFZ nie refunduje. Koszt ok. 5 tys. miesięcznie.
  - Tak, tak. - kiwa głową mąż.
  - Konieczny będzie pobyt w sanatorium, które zajmuje się tego typu urazami, plus ta rehabilitacja cały czas. NFZ nie refunduje. Koszt sanatorium to 10 tysięcy.
  - Boże...
  - Tak mi przykro... To nie koniec złych wiadomości. NFZ nie refunduje również leków, które przepiszemy pańskiej żonie, a to bardzo drogie leki.
  - Ile? - blednie mąż.
  - Miesięcznie 12 - 15 tys. złotych.
  - Ojejku...
  - Plus pielęgniarka całą dobę. Na pana koszt. Tu już się może pan dogadać. Myślę, że znajdzie pan kogoś za 10 zł za godzinę.
  Cisza. Mąż chowa twarz w dłoniach. Nagle lekarz wybucha serdecznym śmiechem i klepie męża po ramieniu:
  - Żartowałem! Nie żyje!
  O mężu i żonie

• Ktoś puka do drzwi angielskiego kościoła. Opat widzi dwóch celtyckich
  karłów. Jeden jest wyraźnie zadowolony, a drugi nieco speszony. Uśmiechnięty
  karzeł pyta:
  - Proszę księdza, czy są w tym kościele jakieś niewysokie zakonnice?
  - Nie, mój synu – odpowiada opat.
  - No, dobrze – kontynuuje karzeł,
  - A może są w tym hrabstwie?
  - Obawiam się, że nie ma.
  - A czy w całej Anglii jest chociaż jedna zakonnica karlica?
  - Wątpię.
  Karzeł wybucha śmiechem i mówi do swojego towarzysza:
  - A nie mówiłem ci, że przeleciałeś pingwina?!
  O duchownych

• Facet przechadzający się po mieście dostrzega lokal wróżki. Wchodzi tam żeby się pośmiać.
  - Widzę, że jest pan ojcem trójki dzieci - obwieszcza wróżka, wpatrując się w szklaną kulę.
  - Phi! A to dobre! Tak się pani zdaje? - parska śmiechem mężczyzna. - Jestem ojcem czwórki dzieci.
  - Phi! A to dobre! - odpowiada wróżka. - Tak się panu tylko zdaje...
  Stosunki damsko-męskie