Wiersze

• OD PLECÓW
  Stanisław Grochowiak
  - Stań!
  Ale nie patrz,
  Nie odwracaj głowy.
  Masz dwoje pleców jak dwa czułe miecze.
  Lecz są to również dwie lęku połowy,
  Przez które klęska i kręgosłup ciecze.
  
  - Stań!
  Ale nie patrz.
  Sennymi rekoma
  Rozłam kołnierzyk, weź widnokrąg w siebie.
  Widzisz te światła w niedosiężnych domach?
  Tam ktoś cię czeka ktoś unosi grzebień...
  
  - Stój!
  Ty masz słuchać.
  Każdym skóry włoskiem,
  Więc każdym nerwem nasłuchuj głębokim,
  Jak z tyłu biją dzwony szekspirowskie,
  Jak dziwnie śpiewnie dźwięczą moje kroki.
  
  - Przejdę.
  Przechodzień -
  Cóż z ciebie zostawię?
  Posąg ze soli, starca z ciężkim wzrokiem?
  Tego, co przeżył już c a ł ą epokę?
  Czy tylko durnia po zwykłej zabawie? -