Wiersze

• Moja miła
  Władysław Broniewski
  Ja już nie chcę poetycko łgać,
  ja chcę widzieć to, na co patrzę,
  a przy tobie -- śmiać się i łkać,
  i tak na zawsze. Spojrzyj, miła, jaki biały śnieg,
  nad nim błękit sklepiony jak kościół.
  Chodź na nartach na tamten brzeg
  radości. W tym pokoju, pełnym słońca, bez krat,
  dobrze sercu, ale za ciasno...
  Wiesz, nie spałem tysiąc lat,
  teraz chcę zasnąć. Rozpalimy na szczytach gór
  ogromne ognie,
  będzie głód, pożoga i mór --
  ty pomyśl o mnie. Ja tak kocham, jak pada śnieg,
  jak świeci Orion.
  Nie ma drutów. Jest tamten brzeg
  krematorium.