Wiersze

• Gruzińska ballada
  Bułat Okudżawa
  Winogradu ziarnko do ciepłej mej ziemi posadzę
  Pielęgnować je będę najczulej, co tak musi być,
  Mych przyjaciół zawołam, z gronem serce położę na tacę
  Bo inaczej to po co na ziemi odwiecznej mi żyć?
  Moi mili siadajcie, tym co chcecie się ze mną częstujcie
  Mówcie w oczy, zwyczajnie i nie chciejcie z tą prawdą się kryć
  Car niebieski przebaczył mi grzechy, wy też mi darujcie,
  Bo inaczej to po co na ziemi odwiecznej mi żyć?
  Moja Daria w kostiumie odświętnym zaśpiewa nam tęsknie.
  Zawsze płacze, więc potem w podzięce obetrę jej łzy,
  Może umrę z miłości i żalu, choć to nie po męsku,
  Bo inaczej to po co na ziemi odwiecznej mi żyć?
  Wtedy znów zawirują po kątach jak w starej legendzie
  Czarny kruk, siny orzeł i sowa, skąpane os mgły,
  Może znowu i znowu na jawie przepłyną w swym pędzie,
  Bo inaczej to po co na ziemi odwiecznej mi żyć...