Wiersze

• A oni właśnie najtrwalej, najdzielniej...
  Bolesław Leśmian
  A oni właśnie najtrwalej, najdzielniej
  Mogliby kochać - od nocy do świtu -
  Podobni mewom w zatokach błękitu,
  Tym od nich różni, że tak nieśmiertelni.
  Oni to właśnie zmyśliliby krocie
  Pieszczot zawiłych, nieznanych na ziemi,
  I niestrudzeni byliby w pieszczocie,
  I niestrudzeni - i wielcy - i niemi!
  Bo dla nich tylko, zaprawdę, że dla nich
  Przyjdzie ta miłość, co światy ogranie!
  Jam śledził w niebie poloty ich sarnie
  I lęk błękitny w ich źrenicach łanich!
  
  Jam słyszał nieraz, że szemrzą, jak płomień,
  Skrzydłem, utkanym z tęcz i oszołomień!