Wiersze

• Air Mail
  Tomas Tranströmer
  Szukając skrzynki pocztowej
  niosłem list przez miasto.
  W puszczy z kamienia i betonu.
  
  Latający dywan znaczka
  chwiejne litery adresu
  plus pod pieczęcią ma prawda
  szybująca ponad morzem.
  
  Atlantyku wijące się srebro.
  Zwały chmur. Rybacki kuter
  jak pestka oliwki wypluta.
  I blada blizna po kilu.
  
  Tu w dole robota się wlecze.
  Często zerkam na zegarek.
  Cienie drzew to czarne cyfry
  w tej zachłannej ciszy.
  
  Prawda na ziemi spoczywa
  lecz nikt nie odważy się wziąć jej.
  Prawda leży na ulicy.
  Nikt nie uczyni jej swoją.