Wiersze

• Urszuli Kozioł Spotkania w czasie
  Gabriel Leon Kamiński
   
   
  W „Białej Skrzyni" czasu
  przekładasz z miejsca na miejsce
  kłębki wełny, czarno - białe zdjęcia, szklane kule losu.
  Z pomiędzy, spoglądają na ciebie zmęczone niedospane oczy
  Nowego Jorku; Broadway po deszczu strząsa z siebie
  kropla po kropli stuletni makijaż.
  Życie jako nieustanny kalambur odmawia nas na pokuszenie,
  nie ustąpi ani chwili z milczenia.
  Coraz częściej przez sen
  rozmawiasz z krainą dzieciństwa,
  z domem rodzinnym przez płytki płot oddechu.
  Stukotem drewnianych chodaków
  powracają nad ranem biłgorajskie noce.
  Dzieciństwo kruche jak porcelanowa figurka
  wierci się niecierpliwie w ławce,
  by wyrwać się z wiatrem na przełaj przez ogród
  pełen cierniowych ostów.
  Koisz potem gołe stopy w strumieniu,
  a krople krwi rozpuszczone w wodzie
  podobne są do dziecinnych jasełek.
   
  Coraz więcej zamkniętych rozdziałów
  bez możliwości korekty, czy kropki nad i.
  Interpunkcja w międzyczasie
  wymusza granice samopoznania.
  Tuż za rogiem Rynku z lekką zadyszką
  Odra przysiadła na schodach.
  Próbuje wspiąć się na palce.
  Obserwuje jak uskrzydlona młodość na szczudłach
  spogląda z wysoka na falę blasku
  ciągle wówczas jeszcze dalekiego świata...
  Twojego świata.
                            
  9.09.07/10/04.08