Wiersze

• Magia
  Krzysztof Kamil Baczyński
  Dym układa się w gryfy, postaci i konie
  nad rozlewanym ogniem, a on czesząc grzywy
  żółtych promienie woła :"Przez gwiazdy zielone
  zaklinam cię, demonie, Ahrbalu - przybądż!"
  
  Wtedy przez pustą ramę portretu wychodzi
  duch ogromny szeleszcząc od niebieskich iskier
  i staje u pułapu jak wstrzymany pocisk
  naprężonych obłoków, i unosi wszystkie
  rozlane dymy w sobie. Wtedy on zbielały,
  porywany przez ciszę, trojony przez cienie,
  "Ahrbalu - zaklina - przez ten dym stężały,
  Ahrbalu - zaklina - przynieś jej wspomnienie!"
  
  Więc w suchym blasku iskier rośnie łuk różowy
  Piersi wygiętych twardo, ust rozwartych koncha,
  podłużne liście powiek. Wtedy z jego głowy
  odrzuconej w odległość wypływają oczy
  jakby łzy, w których widać odwrócony obraz
  coraz mniejszy; i płacze "O siostro niedobra!"
  a już ona jak kamień - rozpuszcza się w nocy.
  
  15.X.1941