Wiersze

• Fotografia z 11 września
  Wisława Szymborska
  Skoczyli z płonących pięter w dół
  - jeden, dwóch, jeszcze kilku
  wyżej, niżej.
  Fotografia powstrzymała ich przy życiu,
  a teraz przechowuje
  nad ziemią ku ziemi.
  Każdy to jeszcze całość
  z osobistą twarzą
  i krwią dobrze ukrytą.
  Jest dosyć czasu,
  żeby rozwiały się włosy,
  a z kieszeni wypadły
  klucze, drobne pieniądze.
  Są ciągle jeszcze w zasięgu powietrza,
  w obrębie miejsc,
  które się właśnie otwarły.
  Tylko dwie rzeczy mogę dla nich zrobić
  - opisać ten lot
  i nie dodawać ostatniego zdania.