Wiersze

• Uniwersytety
  Marcin Świetlicki
  Nie ma się czego wstydzić: chłopiec uczył się
  na strychu - każda inna edukacja
  nie jest konieczna - odbijał nad ranem
  do łóżka - wspinał się po schodach
  - zastawiał wejście szafą - pewnym krokiem
  szedł przez sam środek strychu - pająki zaś karnie
  prężyły się na swoich
  wartowniczych punktach.
  Chłopiec rozbierał się, stał, wchłaniał.
  
  Przez dziurę w dachu przemawiało niebo,
  poprzez niebo natomiast przemawiały ptaki,
  ptakami przemawiały ręce Boga
  głuchoniemego. Wszelka dobroć
  pochodzi od głuchoniemych.