Wiersze

• Dnia 16 maja 1973 roku
  Wisława Szymborska
  Jedna z tych wielu dat,
  kóore nie mówią mi już nic.
  
  Dokąd w tym dniu chodziłam.
  co robiłam - nie wiem.
  
  Gdyby w pobliżu popełniono zbrodnię
  - nie miałabym alibi.
  
  Słońce błysło i zgasło
  poza moją uwagą.
  Ziemia się obróciła
  bez wzmianki w notesie.
  
  Lżej by mi było myśleć,
  że umarłam na krótko,
  niż że nic nie pamiętam,
  choć żyłam bez przerwy.
  
  Nie byłam przecież duchem,
  oddychałam, jadłam,
  stawiałam kroki,
  które było słychać,
  a ślady moich palców
  musiały zostać na klamkach.
  
  Odbijałam się w lustrze.
  Miałam na sobie coś w jakimś kolorze.
  Na pewno kilku ludzi mnie widziało.
  Może w tym dniu
  znalazłam rzecz zgubioną wczesniej.
  Może zgubiłam znalezioną później.
  
  Wypełniały mnie uczucia i wrażenia.
  Teraz to wszystko
  jak kropki w nawiasie.
  
  Gdzie się zaszyłam,
  Gdzie się pochowałam -
  to nawet niezła sztuczka
  tak samej sobie zejśc z oczu.
  
  Potrząsam pamięcią -
  może coś w jej gałęziach
  uśpione od lat
  poderwie się z furkotem.
  
  Nie.
  Najwyraźniej za dużo wymagam,
  bo aż jednej sekundy.