Wiersze

• Kwoka
  Jan Brzechwa
  Proszę pana, pewna kwoka
  Traktowała świat z wysoka
  I mówiła z przekonaniem:
  "Grunt to dobre wychowanie!"
  Zaprosiła raz więc gości,
  By nauczyć ich grzeczności.
  Pierwszy osioł wszedł, lecz przy tym
  W progu garnek stłukł kopytem.
  Kwoka wielki krzyk podniosła:
  "Widział kto takiego osła?!"
  Przyszła krowa. Tuż za progiem
  Zbiła szybę lewym rogiem.
  Kwoka gniewna i surowa
  Zawołała: "A to krowa!"
  Przyszła świnia prosto z błota.
  Kwoka złości się i miota:
  "Co też pani tu wyczynia?
  Tak nabłocić! A to świnia!"
  Przyszedł baran. Chciał na grzędzie
  Siąść cichutko w drugim rzędzie,
  Grzęda pękła. Kwoka wściekła
  Coś o łbie baranim rzekła
  I dodała: "Próżne słowa,
  Takich nikt już nie wychowa,
  Trudno... Wszyscy się wynoście!"
  No i poszli sobie goście.
  Czy ta kwoka, proszę pana,
  Była dobrze wychowana?