Wiersze

• Bójka w L.
  Edward Stachura
  W samo południe na nieparyskim bruku
  W lipca leniwy dzień,
  W słońcu słodkim jak sen;
  W samo południe na nieparyskim bruku,
  Co wydarzyło się?
   
  Oto spotkali się oko w oko
  Na rogu dwu toczących wojnę ulic;
  Z Nadbrzeźnej jedni wąskiej magistrali,
  Zaś drudzy z ulicy Jezuickiej Rury.
   
  Słońce powinno, ale się nie skryło
  Za obłok biały na czas trwania bitwy,
  Z Nadbrzeźnej czterech równych wzrostem było
  I tamtych czterech; piąty się nie liczy.
  (Szczeniak. Stał z boku, kiedy się starsi
  Trzaskali.Kiedy sobie zęby i żebra liczyli.')
   
  Ostro się wzajem trzaskali chłopcy;
  Bez pudła chłopcy sypali się z garści;
  W powietrzu błyskał tu i tam scyzoryk:
  Urodą bliźnich któż by się tam martwił!
   
  W samo południe na nieparyskim bruku
  W lipca leniwy dzień,
  W słoncu słodkim jak sen;
  Pod niezmierzonym spokojem ogromu błekitu
  Płynęła młoda krew!