Wiersze

• Bądźmy dla siebie bliscy bo nas rozdzielają
  Ernest Bryll
   
   
  Bądźmy dla siebie bliscy bo nas rozdzielają
  I co chwila nam ziemia pęka pod stopami
  A te okrawki
  Kraju na którym stoimy
  Z hukiem od siebie w ciemność odpływają
   
  Bądźmy dla siebie bliscy kiedy się boimy
  Gdy byle kamyk może poruszyć lawiny
  Bądźmy dla siebie bliscy kiedy ciemne góry
  Odpychają nas nagle swoim ciałem zimnym
   
  Bądźmy dla siebie wierni kiedy rosną mury
  Bo tyle w nas jest siebie ile ciepła tego
  Które weźmiemy od kogoś drugiego
  A drugi od nas weźmie i w sobie zatai
   
  Bądźmy dla siebie bliscy bo nas rozdzielają
   
  12 V 1985