Wiersze - Wincenty Korab-Brzozowski strona 2

Wyrzuty/Reproches

Iż wczoraj smutny byłem, pani
I dzisiaj smutek mnie omotał -
Powinnaś była przyjść, o Złota,
Rozjaśnić mroki mych otchłani.

Bom zagarnięty przez ciemności,
Obawa serce me zacienia -
I czuję już chłód przygnębienia
Trawiący cicho me wnętrzności.

Nie powitałem nadchodzącej.
I sam zostałem, wciąż słuchając
Umarłych liści, co szlochając
Wirują, nikną gdzieś pod słońcem!

I jest tu - jakby pióra ptaków
Śmiertelne rannych, gdzieś w błękitach
Okrutny wicher w dal rozsypał,
W ciszy porannej, w mgieł orszaku.

przetłumaczył Marian Stala

Que j'étais triste hier, Madame,
Anjourd'hui je le suis encore -
Vous auriez dű, ô Lampe d'Or,
Vanir illuminer mon âme!

Car j'étais voilé de ténčbres,
Et je craignais tout pour mon coeur!
Et je sentais tant de langueur
Gémir au fond de mes vertčbres!

Mais non, vous n'ętes point venue!
Et je fus seul ŕ écourter
Les feuilles mortes sangloter
En tournoyant, dans l'avenue.

Et c'était lŕ comme des plumes
D'oiseaux mortellement blessés
Que le vent méchant dispersaint
Dans le silence et dans la brume.

Miłość pragnę miłować / J'ai soif...

Miłość pragnę miłować, skorom nie przeklęty,
Owa kochanka z lilią, co zna Ogród święty.

Dusza moja, pragnieniem tym uszczęśliwiona,
Jest śpiewem gwiazdy, który o zachodzie kona.

Chcę kochać lilię wiary miłością przeczystą,
Lilię, wśród cierni Krzyża drżącą, promienistą!

Bo me ziemskie miłości, tak rozdzierające
Piły już z wszystkich kwiatów rosnących pod słońcem.

z francuskiego przetłumaczył Marian Stala






J'ai soif d'aimer d'amour, n'étant encor maudit,
Une calme et liliale amante de paradis.

Mon âme que ce désir rend heureuse, est chan t
D'étoile douce, aprčs les duretés du couchan t

Ah! j'ai soif d'aimer d'amour pur un lys de foi
Miraculeux, sorgi des Épines de la Croix!

Car - que navrés ils en sont! - mes amours mondains
Ont bu ŕ toutes ces vieilles fleurs de nos jardins.

Przeciwieństwa

O, słowo! blaskiem swym najczyściej
Zakwitasz właśnie w klęsk godzinie.
I gwiazdy płoną tym rzęsiściej,
Im głębsza noc na ziemie spłynie
A wszystko? - W biegu czasu ginie...


z francuskiego przetłumaczył Stanisław
Pieńkowski

Zamyślenie

Marzenia, pragnienia, uniesienia: za żywa
W nicość lecące stosu wielkiego płomienie.
O, Nocy! I w ogrodzie twym nie inne żniwa,
Li martwe kwiaty ognia ręka moja zrywa...
I ciężkie mnie nad życiem chyli zamyślenie.


z francuskiego przetłumaczył Stanisław
Pieńkowski

Świadek

Przeszłość - w nieogarnionych bezmiarach gasnąca,
Teraźniejszość - w dal falą wciąż uciekająca,
Przyszłość - poblaskiem nikłym we mgłach majacząca.
Śmiejesz się? Płaczesz? Bredzisz sił ostatkiem?
Ucisz serce, człowieku! Ty jesteś tu Świadkiem

z francuskiego przetłumaczył Stanisław
Pieńkowski

‹‹ 1 2 3 4 5 18 19 ››