Mad Song / Pieśń szalona

Mad Song 
                                                        
The wild winds weep,                                                 
And the night is a-cold;                                        
Come hither, Sleep,                                                
And my griefs unfold:                                                  
But lo! the morning peeps                                        
Over the eastern steeps,                                           
And the rustling beds of dawn                                    
The earth do scorn.                                                  
Lo! to the vault                                                      
Of pavéd heaven,                                                    
With sorrow fraught                                              
My notes are driven:                                                 
They strike the ear of night,                                         
Make weep the eyes of day;                                   
They make mad the roaring winds,                               
And with tempests play.                                         
Like a friend in a cloud,                                               
With howling woe                                                         
After night I do crowd,                                             
And with night will go;                                                  
I turn my back to the east                                           
From whence comforts have increas'd;                         
For light doth seize my brain                                     
With frantic pain.                                                       
                                                                                
Pieśń szalona 

Wiatry dzikie łkają,
Noc przeniknął ziąb, 
Smutki moje wstają;
Śnie przyjdź, w smutki zstąp.
Patrz, brzask zerka z bliska
Przez wschodu urwiska,
W łożach świtu szmer poziewa,
Z ziemi w dole się naśmiewa.
Patrz, pod niebios stropy,
Tam gdzie gwiezdny bruk,
Pędzą nuty w tropy
Mych smutków i trwóg.
Uderzają w uszy nocy,
Załzawiają oczy dnia,
Wiatr szaleje, gdy go dotkną,
Burza - gdy ją drażnią - łka.
Jako czart na chmurze,
Wyjąc ból i żal,
Poprzez noc się burzę,
Z nocą pójdę w dal.
Odwracam się od wschodu,
Skąd przypływ, wzrost osłody;
Bo światło mój mózg przenika -
O, ból szalony, boleść dzika.
    (tłum. Jerzy Pietrkiewicz)