Jak sokół innych czasów

Ten człowiek wierzył w niebo,
Tak jak bomba wierzy w swój wybuch.
I cóż było z nim począć: pokazano mu świat,
Zdeptano lont,
Mówiono, że nie i już,
Ale ten człowiek płonął wciąż z uporem,
W końcu wybuchnął, rozpękł się w kawałki wielkości słowa
może,
Widziano go, gdy znikał niosąc uśmiech w garści,
Jak sokół innych czasów.