Ojciec w szpitalu

 
 
ojcze mój pomarniały

taki stałeś się mały

zbliżasz się korytarzem białym

i opierasz o ściany



na ręce by cię wziąć

i baśnią ukołysać

o tym że będziesz jeszcze

żył i żył

urośniesz na powrót

i staniesz się silny i zdrowy



by kiedyś znów mnie małego

poprowadzić polną drogą za rękę



a dokoła szumieć będą

łany życia bezkresne

On i ona

gdy on już w myślach
zdążył się otrzepać jak kogut
zbiec po schodach hotelu
wsiąść do pociągu
by czym prędzej
czmychnąć od niej
gdzie pieprz rośnie


ona przytulając się
do niego z zamkniętymi oczyma
zbudowała z nimi przez ten czas
dom
pachnący obiadem
i świeżymi dziećmi
do którego wbiegł właśnie
po schodach


(w rzeczywistości
on i ona przespali się
dziś z sobą pierwszy raz
i leżąc
milczą o tym właśnie
w dwu obcych
nieznanych sobie
językach)

Piosenka chemioterapeutyczna

piosenka chemioterapeutyczna
 
w oddziale chorych na raka
usiąść na łóżku zakrakać
 
mieszkają tu ludzie-cienie
dziś są jutro ich nie ma
 
snują się po korytarzach białych
nie mogą w sobie miejsca znaleźć
 
bo rozciągają się stąd widoki
na niepojętą krainę nicości
 
zastygł w oknie Znikomek
na tle Nieskończoności
 
ma wygląd Frasobliwego
nazywa się tak lub siak
 
i nie wie gdzie stąd się uda
na ten
          czy tamten świat?

Piosenka o nadziei

wciąż plecami odwrócona
niczym widnokrąg ruchoma
w jutrzennej poświacie cała
to zbliża się to oddala

o niej pieśni układałeś
w stogach gwiazdach jej szukałeś
brnąłeś borem lasem losem
za jej znikającym głosem

dopędzasz ją wreszcie masz
obraca ku tobie twarz
kostusia stara jak świat

jak wryty staje twój czas

Piosenka zauroczonego

Józef Baran

Piosenka zauroczonego
ciągnie mnie do ciebie
jak mnicha do nieba
cygana do skrzypiec
głodnego do chleba

jak pijaka do szklanki
do miodu niedźwiedzia
na oślep na pallicho
ciągnie mnie do ciebie

jak wędrowca do drogi
karciarza do kart
na złe i na dobre
i na bógwiejak

i jak wszyscy diabli
i wszyscy anieli
co się w twoich oczach
tak na mnie zawzięli