Do Grzegorza

 
 
I na lądzie, i na morzu,
Wszędzie bieda, mój Grzegorzu.
 
Młodość miłą zowią wiosną,
Żywość, wdzięki są w tej porze,
I przy kwiatach kolce rosną,
Trudno brykać przy dozorze.
 
Więc wiek męski szczęściu zdolny,
Ale żona, ale dzieci,
Zakręt domowy i rolny
Od sług, od sąsiad, od kmieci.
 
Starość za tym idzie sporzej,
Trzeba innym być przykładem,
Więc w tej porze jeszcze gorzej,
Smutny honor zostać dziadem.
 
I na lądzie, i na morzu,
Wszędzie bieda, mój Grzegorzu.