Okna są duszą domu

Czujesz, otacza nas klarowna ciemność,
jej wyraźne kontury prześwietlają każdy
przedmiot z osobna i wszystkie jednocześnie.
Siedzimy w jej środku obejmując
światło rękoma jak  łódkę
dryfującą pośrodku wzburzonego morza.
Czujesz ten niepokój przesączający się
przez ściany; twoja dorosłość, moja starość.
Dwa bieguny, dwie przeciwstawne siły
niosące nas przez życie -
awers i rewers tej samej monety.
I wszystko to przeminie w jednej
chwili. Zostanie
to nienazwane światło
przecinające ciemność na pół
obce naszym dłoniom.
U  naszych drzwi czuwa lęk.