Cało - Żywot

...Dwa mnie gnały
Płomienie -
Jeden biały,
A drugi w sine, w krwawe cienie.
Ten, co jest w krwawe cienie, znika,
Ten, co biały z wnętrza się odmyka:
I jak narcyzu gwiazda cicha,
I jak listu obsłona,
I jak biała postać, kiedy wzdycha,
Załamawszy ramiona,
I jak błyskawica rozpłyniona -
Tak się rozjaśnia płomień ów i kielich kwiatu.
- A ta osłona rozwinięta,
Ten biały kształt, tęschnotą wykradziony światu,
Co wyrzucił rączęta
Nad rumieńcem skronie zapalone...
A ta myśl, czyli postać - nie wiem jedność bytu,
A to razem skończone, razem nieskończone,
Z ziemi k\'niebu idące, i z niebios błękitu
Na równiny zielone...
To kolebka - truna!
Nie - pokąd milczą, w słupie szumiącego drzewa,
Lecz gdy owa odpłacze, a pierwsza odśpiewa
Cało- struna!...

Co Jej powiedzieć... ?

1
Co? Jej powiedzieć... ach! co się podoba,
Bez rozmawiania sposobu;
Coś - z prawd ogólnych: na przykład, że doba,
To - całego obrót globu!
2
Że świat... obiega mil mnóstwo ogromne
Na jedno pulsu zadrżenie -
Bieguny osi skrzypią wiekopomne
Czas - niepokoi przestrzenie - -
3
Że rok... to - wstrząśnienie przyrody,
Że pory - roku ... nie tylko
Są zamarzaniem i tajenia wody,
I - że - - bicie serca?... - chwilką!

4
To - jej powiedzieć...
... i przejść do pogody,
Gdzie jest zimniej? gdzie gorącej?
I dodać - jakie? są na ten rok Mody...
I nic nie powiedzieć więcej.

Daj Mi Wstążkę Błękitną

Daj mi wstążkę błękitną - oddam ci ją
Bez opóźnienia...
Albo - daj mi cień twój z giętką twą szyją;
- Nie! nie chcę cienia.

Cień - zmieni się, gdy ku mnie skiniesz ręką,
Bo - on nie kłamie
Nic - od ciebie nie chce, śliczna panienko
Usuwam ramię...

Bywałem ja - od Boga nagrodzonym,
Rzeczą - mniej wielką :
Spadłym listkiem, do szyby przyklejonym,
Deszczu kropelką...

Do Marii Trębickiej (1)

Smutną zaśpiewam piesń - nie
w odpowiedzi,
Bo opowiedzi niechcesz - pieśń tak
sobie!...
Że mi położysz słowa tzry na grobie,
Które Cię dojda kiedys do gawiedzi,
Jeśli od ludzi nie dojda poczciwych -
Łacińskie - mową pisane nieżywych!...

A Ty położysz je, bo wątpie - czyli
Kto inny...

... Ludzie kiedy mie mylili
Było mi zawsze tym rzeźwiej od Boga,
I roz-piórzały się ramiona moje;
Patrzyłem w zawrót gwaizd, w wieczne
spokoje,
Gdzie do harmonii już Pewność i Trwoga
Dobiegły, jako bliźniąt dziwnych dwoje...

Tam mię wypierał, w góre fałsz, i więcej
Niż gałsz - owoców jego sto-tysięcy...
Aż - pogardziłem... moze nie w czas - nie
wiem
Czy jest pogardy jaki jubileusz?
Czyli dosc trafnie gardzę? - już? czy nie już?
Czarnym sie godzi osłonić modrzewiem,
I pod darnine prochów kilka zrzucic,
I pójść, i wrócić, ale w swój czas wrócić!...

Więc tylko o tym nie wiem...

lat dziesiątek
Czekałem - tyle lat wierzyłem - lat
człowieka,
Któremu chwila każda taka droga,
jak zgłodniałemu dziecku kropla mleka,
Jak nieszczęśliwych-łza w obliczu Boga...

Lat takich dziesięć, drugich dziesięć nie
mam,
Bo i ja jestem smiertelny - tak mniemam!...

Do Marii Trębickiej (2)

Bo coraz blizsze mi ostatnie rzeczy,
Bo coraz więcej wzgardy mi potrzeba,
Bo coraz mniej mie na świecie kaleczy,
Bo nie mam nawet łez ostatków chleba...
Aż po dziesieciu latach takie słowa
Zdobyłem, które pamięć twa zachowa;
Choćby je nawet odrzucila codzień,
Wrócą - natretny zbierze je przechodzień
I jak zgubiona rzecz na stole złozy.
A choćby porwał kto, treść się rozmnoży...

Te zaś są słowa takie:

straciłem wielka rzecz - uszanowanie
Dla płci, jak dawni czynili poganie,
I do dna onej zstapiłem bez-wiary,
I wiem, że cała różnica kobiety
Przed-chrzescijańskiej na tym tylko lezy,
Że tamte (mamże tu dować: nie Ty)
Że tamte tylko z wysokości wieży
Na dzień triumfu kwiat miotały wonny,
Gdy spodem huczał wóz dwunastokonny
A te na Pasji dzień...
te róznice...
Stąd towarzyszki są - i niewolnice...

...A Tobie dzięki i błogosławienie,
Tylko pamiętaj, żebym miał grobowiec,
Bo chcę posiadać coś zostawić mienie,
Bo człowiek jestem, jakkolwiek wedrowiec,
I wiem, że duch mój lubi te murawy,
Co, gdy grobowiec obejma bladawy,
Zdaja się wiecej pzrez sprzecznosc złotemi,
I kokieteria stąd korzysta - ziemii!...