IPECACUANA

Na pierwszym moim koncercie,

(A może mi tylko śni się...)

Siedziała w trzecim rzędzie

Pani w niebieskim lisie.



Miała oczy wklęsłe,

Takie ogromnie dalekie.

I długie błękitne rzęsy.

I białe, zamszowe powieki.



Czytałem strofy rytmiczne.

Po myślach tłukł się Skriabin.

Siedziały w krzesłach damy

Z welwetu i z jedwabiu.



Siedzieli w krzesłach panowie,

Patrzyli wzrokiem żabim...

Czytałem rytmiczne strofy.

Po myślach tłukł się Skriabin...



I było wszystko, jak wszędzie.

I było wszystko, jak dzisiaj.

I była w trzecim rzędzie

Pani w niebieskim lisie.



Pluskali miarowo w ręce.

Rozeszli się wolno po domach.

Została kremowa Nuda,

Jak duża, śliska sarkoma...



A potem księżyc stłukłem

I gażę chciałem we frankach,

I noc miała piersi wypukłe,

Jak pierwsza moja kochanka...



A wieczór byłem maleńki...

Płakałem w kąciku do rana

O smutnej niebieskiej Pani

Z oczami jak ipecacuana...

MARSYLIANKA

nie będę więcej sławił żadnej z dam

ani jej imię w śpiewnych strofach pieścił

odkąd ujrzałem cię raz pierwszy tam

w tym dziwnym nigdy nie widzianym mieście



pamiętam wieczór jak wytarty gwasz

i w bramach domów przykucnięty przeraz

gdym nagle w tłumie ujrzał twoją twarz

i zrozumiałem że to właśnie teraz



ulica drgała wijąc się jak wąż

migotał witryn kolorowy miszmasz

i wiatr dął słodszy niżli ust twych miąższ

na których pręgą wyciśnięty krzyż masz



i nagle tłumu obolały guz

rozorał obłęd jak płomiennym zębem

i ktoś olbrzymi ręce w górę wzniósł

i w blachę słońca długo bił jak w bęben



a potem nagi poplamiony bruk

i bladych ludzi pierzchające garstki - -

uniosłem w oczach tylko chust twych róg

i twój niebieski kołnierz marynarski



nie wiem czy znajdę gdzie o tobie wieść

czy mi się tylko cała wśnisz w legendę -

wiem że cię zawsze muszę w sobie nieść

i w każdej twarzy już cię szukać będę



śni mi się gorzki morskiej wody smak

gdzie przepływ w portach liże barki barek

i mam pod czaszką wieczny trzepot flag

i serce w piersi skacze jak zegarek



wiem to się stanie w jeden duszny zmierzch

będę szedł tłumem i jak lampa migał

aż raz przeleje się mój krzyk przez wierzch

i miastem wstrząśnie jak olbrzymi dźwigar



z rozpędu trzaśnie w moją głowę mur

i nagle przejdzie mój ochrypły bas w alt

ujrzę pod sobą biały chodnik chmur

a pod głowami nieba twardy asfalt



wtedy o wtedy - - czuję szat twych wiew

i zapach rąk twych poznam każdą tkanką

klękniesz i z twarzy mi obetrzesz krew -

kochanko moja smukła marsylianko!

MARSZ

Siostrom od św. Samki



Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam.

Tutaj. I tu. I tu. I tam.

Jeden. Siedm. Czterysta-cztery.

Panie. Na głowach. Mają. Rajery.

Damy. Damy. Tyle tych. Dam.

Tam. Ta. To tu. To tu. To tam.

W willi. Nad morzem. Płacze. Skriabin.

Obcas. Karabin. Obcas. Karabin.

Ludzie. Ludzie. Ludzie. Do bram.

Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam.



Tam. Tam. Dalej. Za kantem.

Pani. Biała. Z pękiem. Chryzantem.

Pani. Biała. Czekała. W oknie.

Kwiat. Spadł. Kapnie. Na stopnie.

Szli. Szli. Rzędem. Po rzędzie.

Tam. I tam. I dalej. I wszędzie.

Młodzi. Zdrowi. Silni. Jak byki.

Wozy. Wiozły. W kozły. Koszyki.

W tłumie. Dziewczyna. Uliczna. Stała.

Szybko. Podbiegła. Pocałowała.

Ach! Krzyk. Tylko. To jedno.

Kwiaty. W pęku. Na ręku. Więdną.

Wolno. Cicho. Padają. Płatki.

W dół. Na bruk. Na konfederatki.

Eh! Pani. Pani. Biała.

Kurwa. Prosta. Przelicytowała!

Nam. Nam. Dajcie. I nam!

Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam.



Panie. Panny. Panowie. Konie.

Jedzie. Dzwoni. Auto. W melonie.

Praczki. Szwaczki. Okrzyki. Kwiatki.

— Chodźmy. Panna. Do. Seperatki. —

Panna. Płacze: — Idą. Na wojnę.

Takie. Młode. Takie. Przystojne. —

Rzędem. Za rzędem. Z rzędem. Rząd.

Wszyscy. Wszyscy. Wszyscy. Na, front.

Eh by. Było. Młodych. Mam!

Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam.



Ktoś się. Rozpłakał. Ktoś. Bez czapki.

Liście. Kapią. Jak gęsie. Łapki.

W parku. Żółknie. Gliniany. Heros.

Chłopak. Z redakcji. Pali. Papieros.

Ktoś. Ktoś. Upadł. Nagły. Krwotok.

Ludzie. Ludzie. Skłębienie. Potok.

Co?... Co?... Leży... Krew...

Łapią... Kapią. Liście. Z drzew.

— Puśćcie! Puśćcie! Puśćcie! Ja nieechcę!

Kurz. Kłębem. W zębach. Łechce.

Krzyk. Popłoch. Włosy. Drżą.

Krew... W krwi... Pachnie. Krwią...

Tam. Tam. Poszli. Pobiegły.

Duszno. Pusto. Usta. O cegły.

Tu. I tu. I na rękach. Krew.

Bydło! Dranie! Ścierwy! Psia krew!

Eh tam! Gdzie już. Nam!

Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam.



Poszli. Przeszli. Ile tu. Kobiet.

Panie. Idą. Gotować. Obiad.

Ktoś. W żałobie. Nie wie. Gdzie. Iść.

Stanął. Stoi. Ogląda. Liść.

Podniósł. Z drogi. Pomięty. Kwiatek.

Tyle. Panien. Tyle. Mężatek.

Tyle. Przeszło. Tyle ich. Szło...

Słońce. Świeci. Żółto. I mdło.

Zaraz... Zaraz... Zaraz wam... Zagram...

Panie. W kawiarni. Piją. Mazagran.

Wieczorem. W domach. U św. Samki.

Przed. Matką Boską. Paliły się. Lampki.

MIŁOŚĆ NA AUCIE

Było złote, letnie rano w szumie kolnych heksametrów.

Auto szło po równej szosie, zostawiając w tyle kurz.

Zbity licznik pokazywał 160 kilometrów.

Koło nas leciały pola rozpluskanych, żółtych zbóż.



Koło nas leciały lasy, i zagaja, i mokradła,

Jakaś łąka, jakaś rzeka, jakaś w drzewach skryta wieś.

Ja objąłem Panią ręką, żeby Pani nie wypadła.

Wicher zdarł mi czapkę z głowy i po polach poniósł gdzieś.



Pani śmiała się radośnie błyskawicznym tremolando,

Obryzgany pani śmiechem śmiał się złoty, letni dzień

I w dyskretnym cieniu ronda z żytnich kłosów ogiriandą

Nasze usta się spotkały jeszcze pełne świeżych drgnień...



Może pani chciała krzyczeć? Świat oszalał jak od wina...

Wiatr gwałtowny bił w policzki, wiatr zapierał w piersiach dech.

Auto szło wariackim tempem 160 wiorst godzina.

Koło nas leciały pola, kępy drzew i czuby strzech.

MORGA

Przyjechali czarną, zamkniętą karetką.

(Był wieczór... jesienny wieczór...

Błoto — spleen — zapatrzenie...)

Wynieśli coś ciężkiego, nakrytego płachtą.

Postawili nosze na kamienie.

Robili rzecz zwinnie.

Lampa oświetlała ich jasno, biało.

Było cicho... Deszcz śpiewał w rynnie...

Konie cłapały kopytami...

(... Coś się stało... Coś się stało...)



Przystanęło kilku ciekawych.

Patrzyli. Pytali.

Dolatywały pojedyncze słowa.

Jakaś rozmowa urywana, krótka,

Prowadzona ściszonym staccatem...

... 25 lat ... Prostytutka...

... sublimatem ...

Podnieśli nosze. Weszli do sieni.

(Deszcz padał... krople tłukły o dach...)

Jeden świecił im z przodu latarnią.

(... Taniec cieni ...)

Ponieśli w dół po lepkich, wyślizganych schodach

Do ogromnej, sklepionej piwnicy.

Nosze stały rzędem.

Coś czarnego mignęło... przepadło...

Może szczur?... Może cień z ulicy?...

Jeden świecił latarnią.

Przystanął.

Postawili pod ścianą.

Wytarli głośno nosy.

Wyszli.



Klucz zgrzytnął w zamku...

Jeszcze ciche oddalone głosy...

Jeszcze kroki cichnące na górę...

(... Jak myśli ... jak myśli ...)

Potem turkot po bruku za bramą...

I nic...

Cisza...

Ciemno...

Zostawili SAMĄ, zupełnie SAMĄ ...

Samą jedną na uboczu.



Nosze stały szeregiem nieruchome, nakryte.

Noga przy nodze.

Z kąta błysnęła para zielonkawych oczu ...

Jedna ... Druga ...

Wpatrywały się długo, badawczo ...



Coś szeleściło po mokrej kamiennej podłodze ...

.............................................................................

Na górze paliły się lampy.

Chodnikiem wlókł się jakiś pijany robotnik,

Wieczny po oceanach ulic argonauta.



Ulicą z świstem syren ścigały się auta.