Zszarzał na niebie błękit emalii...

 
Zszarzał na niebie błękit emalii,
Wyraźniej słychać pieśń okaryny.
To przecież tylko piszczałka z gliny,
Czemu tak smutnym głosem się żali?
Kto przed nią odbył z mych grzechów spowiedź
I czemu zsyła mi przebaczenie?...
Skroś potarganej olchy listowie
Słońce ukośnie oświetla ziemię.
 
1912
 
 
tłum. Irena Piotrowska