Tak jak uśmiech stojących

obok,

w kolejce. Niektórzy

czytają gazety. Dwóch starszych panów siedzi
w fotelu. Gospodyni przechadza się, tam
i z powrotem ustalając kolejność. Ustawiam się
na końcu. Czytający opuszczają gazety.
Starsi panowie podnoszą wzrok. Odpowiadam
na kilka pytań, a potem, wbrew woli,
zostaję

wypchnięta na przód.

- Jakiego rodzaju wariant pani sobie życzy? -
spytała Gospodyni. - tradycja, czy może
wariant współczesny? Kilku zawołało - tradycja!,
tradycja!, reszta: ee tam. - Wariant współczesny -
zawołał jeden ze starszych panów. Sprawa
została przesądzona. Wariant współczesny -
zgodziła się Gospodyni. - Wariant współczesny -
powtarzali mężczyźni. Wielu kiwało głową. -
Wariant współczesny - oświadczyłam. I

obłok pary z moich ust

zebrał się w krzywiźnie nieba, a potem
spłynął w dół, wezbrał w potokach, znikł
w żelbach i rozpadlinach, by wylać się
na ulice, przepłynąć rynnami. I zniknąć
w błogosławionych kloakach,