Gdy z więzienia wyjdę zapłaczę cichutko, potem się uśmiechnę i odejdę w dal.

Nigdy nie zapomnę dni spędzonych z Tobą, bo byłeś mi zawsze najdroższą osobą.

Naucz mnie sztuki kochania, naucz mnie życia we dwoje. Lecz nigdy nie ucz rozstania, bo tego bardzo się boję.

Gdy będzie Ci kiedyś smutno, gdy będzie Ci kiedyś źle, gdy inna Tobą pogardzi, przypomnij sobie mnie.

Całowałeś usta moje, pieszczotami otulałeś mnie. Potem odszedłeś bez słowa... Czy taka była umowa?

Zapomnij, że kiedyś istniałam, że byłam z Tobą, że się śmiałam. Odeszłam, choć odejść nie chciałam. Odeszłam, choć bardzo Cię kochałam.

Gdy się z Tobą żegnałam, w mych oczach były łzy. Mówiłam - nie płacz proszę, lecz w sercu płakałam jak Ty.

Żegnaj na zawsze, zapomnij co było, przepraszam za kłopot, dziękuję za miłość.

Odchodzę, bo odejść powinnam. Zraniłam i czuję się winna.

Jeszcze długo będę odwracać głowę na dźwięk Twojego imienia. Jeszcze długo wśród tłumu będę szukać Twojego cienia.

Wróci wiosna, wróci lato. Zakwitną pąki róż. Ale dni spędzone z Tobą, nie powrócą nigdy już.

Wszystko w świecie przemija powoli, pamięć o szczęściu i o tym, co boli. Wszystko przemija jak chce przeznaczenie i tylko zostaje to jedno wspomnienie.

Bo czym jest sekunda w momencie szczęścia. Bo czym jest minuta w chwilach zawahań. Bo czym jest godzina w bezmierze rozpaczy.

Kiedy lata miną, przyznasz, że nie byłam najgorszą gadziną.

Na duszy dnie ukryłam Cię. Schowałam wszystkie słowa Twe i Twoj dla mnie wiersz zamknęłam. W niej ma swoje miejsce każdy gest. Pamiętać chcę nasz wspólny sen, co spełnił się... Pamiętaj mnie, bo nie będzie nas drugi raz...

Każde spotkanie z Tobą jest dla mnie wschodem słońca. Im dłużej trwa, tym gorętsze. Każde rozstanie jest zachodem, im dłużej trwa, tym bardziej boli.

Stoję w oknie patrzę w dal, dni minionych jest mi żal. Odpłynęły jak ćmy i cienie, lecz proszę niech zostanie chociaż wspomnienie!

A kiedy przyjdzie godzina rozstania, popatrzymy sobie w oczy długo i bez jednego słowa pożegnania. Idźmy... ja w jedną stronę a Ty w drugą. Bo taka nam już pisana jest dola, że nigdy dla nas jutro się nie ziści, wiecznie nam w poprzek stanie tajna wola, co tkliwość mieni w podmuch nienawiści. ...A kiedy przyjdzie godzina spotkania, może w nas pamięć dawnych chwil poruszy i bez jednego słowa powitania popatrzymy sobie aż w samo dno duszy...

Życie bez Ciebie jest pozbawieniem sensu mojego istnienia na tym świecie...

Każdy kwiat więdnie, każdy barwę zmienia, tylko jeden pozostanie, jest to kwiat wspomnienia.