Fregata z Packet Line
Dla niej czy sztorm na Dogger Bank,
Czy śnieg, czy gęsta mgła,
To wszystko nic, bo ona wciąż
Swym kursem morzem gna.
Gdy żagle prężą się u rej
Pochyla maszty swe.
I dumna tak, i szybka tak
Ocean dziobem tnie!
Więc hej-ach, dalej. Fregato z Pacet Line
Tyś wiecznie w drodze i stale tam
Na wodach Dogger Bank.
Twe białe żagle skrzydła niosą cię
czy z wiatrem, czy pod wiatr,
a oceanu fale też
kłaniają ci się w pas.
A Stary nasz tak kocha ją,
Jak dziewkę pieścić chce,
Lecz z nas wyciska siódmy pot,
Pilnuje stale, łaja i klnie.
Bo liczy się dla niego
Jej pocztą wypchany brzuch.
Więc stoi wciąż nad karkiem nam
I tyrać trzeba za dwóch.
Na pysk już padł nie jeden z nas,
Powiedział sobie, że
Z tym fachem skończyć przyszedł czas,
Bo każdy pożyć chce.
Spokojnie można krowy wszak,
Wśród pól hodować znów...
Przed statkiem jednak z Packet Line
Zdejmiemy czapki z głów.