Szanty

Cowboy

Na prerię szary spłynął zmrok, po stepach wieje wiatr.
Rozsiodłał konia stary kowboj, przy ognisku siadł.
Gdy ogień resztką sił się tlił, dorzucił parę drew.
Wieczorne mgły niosą jego śpiew:

Co mi tam wiatr, co mi tam chłód.
Byle był koń, wiatronogi druh.
Byle był kolt, lasso i bat
Co mi tam chłód, co mi tam wiatr.

Pamiętasz stary koniu, jak żeś młodym źrebcem był?
Marzyłem - kupię sobie dom, jak człowiek będę żył.
Pasałem bydło całe życie, co dziś mam, czy wiesz?
Dwa kolty, siodło, ciebie i tę pieśń.

Nad ranem, gdy kowboje wyganiali bydło w step,
Starego pochowali, starej szkapie kula w łeb.
Na morzu prerii, w dali gdzieś, kowbojów znika sznur.
Wiatr niesie pieśń, wzmaga jeszcze ból.