Szanty

Ballada o nieznanych lądach

Kapitanie, ląd po zawietrznej!
Dobrze go widać stąd.
Omińmy go. Bezpieczniej
nieznany omijać ląd.

Kapitanie, może by przystań
Zaciszną ląd ten nam dał?
Dla nas na morzu noc mglista
i sztorm i burza i szkwał.

Kapitanie, dziewcząt dostatek
Może nas czeka drżąc.
Naszą miłością ten statek,
to morze i ta noc.

Kapitanie, tam w każdym barze
Zabawa, śmiechy i dżin.
Tutaj jest szczęście nasze
Na morzu wzburzonym tym.

Kapitanie, długoż musimy
Błąkać się w noce i dnie?
Póki nam starczy siły
i nie spoczniemy na dnie.

Kapitanie, mgłą znów się okrył
Ten ląd daleki i znikł.
Dobrze, że go nie odkrył
Ani ja, ani wy, ani nikt.

Kurs w morze i naprzód pełna,
Odwróćcie od brzegu wzrok,
Na lądzie chwiejny, niepewny
Jest marynarza krok.