Obyś rozdarł niebiosa
Gzież Ten, który wydobył z wody pasterza swojej trzody
Gdzież Ten, który tchnął w jego nozdrza Swego Świętego Ducha
Ten, który sprawił, że szło po prawicy Mojżesza
Jego ramię chwalebne
2. Gdzie Ten, który rozdzielił wody przed nimi,
Zyskując sobie imię wieczyste,
Który ich prowadził przez morskie głębiny
Tak, że się nie potknęli?
3. Duch Pański dał im wypoczynek.
Jak trzodom schodzącym z góry na nizinę
Tak prowadziłeś Twój lud,
Zyskując sobie imię chwalebne.
4. Spojrzyj z nieba i patrz z Twojej stolicy, świętej i wspaniałej!
Gdzie Twoja zazdrosna miłość i Twoja potęga?
Gdzie poruszenie Twych uczuć?
Miłosierdzia Twego nie powstrzymuj, proszę
5. Zaiste, nie poznaje nas Abraham,
Izrael nas nie uznaje;
Tyś, Panie, naszym Ojcem,
"Odkupiciel nasz" to Twoje imię odwieczne.
6. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg,
Tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą?
Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi
I na pokolenia Twojego dziedzictwa.
7. Czemu bezbożni wtargnęli w Twoje święte miejsce,
Wrogowie nasi podeptali Twoją świątynię?
Staliśmy się od dawna jakby ci, nad którymi Ty nie panujesz
I którzy nie noszą Twego imienia.