Druh Wicek
1. Wszystko co miałeś, życie i chleb,
oddać pragnąłeś, by szczęście mieć.
Nie chciałeś wiele by w pełni żyć,
na twardej pryczy umiałeś śnić.
ref.: Tu na rozstajach, na ziemskich szlakach
wschodem słońca nowe dni płoną.
Wiedz, że my zawsze jesteśmy z tobą,
Druhu Wicku! Tys naszą drogą.
2. Umiałeś dostrzec w człowieku to,
co w nim najlepsze nie samo zło.
Swoją pokora walczyłeś dzielnie,
rękami twymi Bóg zbawiał ziemię.
3. Dręczyły Ciebie problemy te, z
którymi młodzież boryka się.
Wiedziałeś jednak, jak nie dać się,
walczyć wciąż z sobą, choć ciężko jest.
4. Prowadź nas prosto do nieba bram,
ścieżką harcerską przez łąkę, las.
W wieczornej watrze zerkaj płomnieniem,
bądx nam patronem, bądź przyjacielem.