Skrzypeczki
Gdym się na świat narodziła
Matuś moja rzekła mi:
"Córuś moja, córuś miła,
Te skrzypeczki daję ci.
Te skrzypeczki - rzecz nabyta,
Byle komu nie daj grać,
Do szesnastu latek życia
Nie pokazuj ich na świat."
Gdym szesnaście latek miała
To nieszczęście stało się:
Ja skrzypeczki swe wyjęłam,
By na świat pokazać je.
Smyczek cienki miał, niedługi
I pociągał raz po raz.
Struna pękła - ja zemdlałam,
Bo to było pierwszy raz.
Kiedy mialam lat dwadziescia
to dawalam raz po raz,
juz tak wtedy nie bolalo,
jak bolalo pierwszy raz.
A gdy mialam lat czterdziesci
maz moj starym bykiem byl,
ja mu skrzypki rozkladalam
a on do nich nie mial sil.
A kolega mego meza
dobry talent w sobie mial,
gdy nie bylo w domu meza
to on na nich pieknie gral.
Gdy sześćdziesiąt lat skonczylam,
Nikt na skrzypcach nie chciał grać.
Struny były poszarpane
I nie chciały głosu dać.