Wiersze

• Wysokie drzewa
  Leopold Staff
  O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa,
  
  W brązie zachodu kute wieczornym promieniem,
  
  Nad wodą, co się pawich barw blaskiem rozlewa,
  
  Pogłębiona odbitych konarów sklepieniem.
  
  
  
  Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,
  
  W bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze,
  
  Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu
  
  Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę.
  
  
  
  Z wolna wszystko umilka, zapada w krąg głusza
  
  I zmierzch ciemnością smukłe korony odziewa,
  
  Z których widmami rośnie wyzwolona dusza...
  
  O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa!