Wiersze

• Sonet
  Josif Brodski
  Znowu mieszkamy nad samą zatoką,
  i przepływają obłoki nad nami,
  i wciąż warkocze współczesny Wezuwiusz,
  i siwy pył osiada po zaułkach,
  i szyby w oknach zaułków się trzęsą.
  Pewnego dnia i nas zasypie popiół.
  
  Jakże bym chciał w ostatniej tej godzinie
  na peryferie wyjechać tramwajem,
  do ciebie wejść,
  i jeśli za kilkaset lat
  ktoś przyjdzie odkopywać nasze miasto,
  to chciałbym, żeby mnie odnaleziono
  tkwiącego w twoich ramionach na wieki,
  zasypanego przez nowe popioły.
  
  listopad 1961