Wiersze

• Toruń
  Józef Czechowicz
  tu tyle lip gubiących kwiat
  taki zapachów odmęt
  wieże w księżyou srebrne pochodnie
  na kościołach podobnych do tratw
  odptywa miasto pod niebem z ciemnego szkła
  popychają je strzały na czarnych tarczach zegarów
  
  cisza i mgła
  i obłok także płynący do nocnych jarów
  
  falują gotyckich okien szramy
  które odbłysk na kratach rozgwieżdża
  suną ceglane mury bramy
  jedna schyliła się nawet jak maszt
  w bramach Wisła na przestrzał
  
  brzeszczot to srebrem chłodny
  
  rzuciła go po ciepłym dniu
  otarłszy ostrze o zmierzch i o ruń
  rzuciła go wiosenna noc pogodna
  sobie do nóg
  pod toruń