Wiersze

• Strasna Zaba
  Konstanty Ildefons Gałczyński
  Pewna pani na Marsalkowskiej
  kupowała synkę z groskiem
  w towazystwie swego męża, ponurego draba;
  
  Wychodzą ze sklepu, pani w sloch,
  w ksyk i w lament: - Mężu, och, och!
  popats, popats, jaka strasna żaba!
  
  Mąż był wyzsy uzędnik,
  psetarl mgłę w okulaze i mówi: 
  - Zecywiście coś skace po trotuaze!
  
  Cy to żaba, cy tez nie,
  w każdym razie ja tym zainteresuję się;
  zaraz zadzwonię do Cesława,
  
  a Ceslaw niech zadzwoni do Symona -
  nie wypada, zęby Warsawa
  była na \"takie coś\" narażona.
  
  Dzwonili, dzwonili i po tsech latach
  wrescie schwytano żabę koło Nowego Świata;
  a zęby sprawa żaby nie odesta w mglistość,
  uządzono historycną urocystość;
  
  ustawiono trybuny, spędzono tłumy,
  \"Stselców\" i \"Federastów\" - Słowem, cale miasto.
  Potem na trybunę wesla Wysoka Figura
  i kiedy odgzmiaty wsystkie \"hurra\",
  Wysoka Figura zece tak:
  
  - Wspólnym wysiłkiem zadu i społeceństwa pozbyliśmy się żabiego bezeceństwa - panowie, do góry głowy i syje! A społeceństwo:- Zecywiście,
  dobze, ze tę żabę złapaliście,
  wsyscy pseto zawołajmy: \"Niech żyje!\"