Wiersze

• Stepy Akermańskie
  Adam Mickiewicz
  Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
  Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi;
  Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
  Omijam koralowe ostrowy burzanu.
  
  Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurchanu,
  Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;
  Tam z dala błyszczy obłok? tam jutrzeńka wschodzi?
  To błyszczy Dniestr, to wzeszła lampa Akermanu.
  
  Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,
  Których by nie dościgły źrenice sokoła;
  Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,
  
  Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.
  W takiej ciszy! - tak ucho natężam ciekawie,
  Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.