Wiersze

• Romans literacki
  Charles Bukowski
  poznałem ją dzięki korespondencji albo poezji albo czasopismom
  zaczęła wysyłać do mnie sprośne wiersze o gwałcie i pożądaniu,
  seks pomieszany z wątłym intelektualizmem
  wprawił mnie w takie zakłopotanie że wsiadłem do samochodu i
  ruszyłem przez góry doliny i autostrady na północ
  w ogóle nie spałem, byłem dopiero co rozwiedzionym
  starzejącym się zmęczonym pijakiem bez pracy, jedyne czego
  pragnąłem
  przez ostatnie pięć czy dziesięć lat to spać, w końcu znalazłem
  ten motel w małym słonecznym miasteczku
  przy bocznej drodze, siedziałem tam i paliłem papierosa
  myśląc: musiałeś chyba oszaleć,
  potem spóźniony o ponad godzinę poszedłem
  na umówioną randkę, była dość stara
  prawie tak stara jak ja i niezbyt pociągająca
  dała mi twarde zielone jabłko
  i gryzłem je resztą swoich zębów;
  umierała na jakąś nieznaną chorobę
  coś podobnego do astmy, powiedziała do mnie:
  chcę ci coś wyznać, ja na to:
  wiem - jesteś trzydziestopięcioletnią dziewicą.
  wyjęła notes z dziesięcioma czy dwunastoma wierszami:
  dziełem jej życia i zmuszony byłem je czytać
  próbowałem powiedzieć coś miłego
  ale były naprawdę fatalne.
  zabrałem ją do jakieś hali na mecz bokserki
  kaszlała od dymu
  zaciskając dłonie rozglądała się wokoło
  gapiła się na wszystkich siedzących
  potem na walczących.
  ty nigdy się nie podniecasz? zapytała.
  ale tej nocy na wzgórzu naprawdę się podnieciłem,
  spotkałem ją jeszcze trzy albo cztery razy
  pomogłem jej napisać kilka wierszy
  potem wpychała mi język do gardła.
  kiedy ją zostawiłem
  dalej była dziewicą
  i beznadziejną poetką.
  sądzę że kiedy kobieta nie rozwiera nóg
  przez 35 lat
  za późno potem
  na miłość
  za późno
  na poezję.