Wiersze

• Sonet 27
  William Shakespeare
  Strudzony drogą, wierzę, że odnowię
  Siły, gdyż łoże do spoczynku wzywa;
  Lecz rozpoczyna się podróż w mej głowie,
  Pracuje umysł, gdy ciało spoczywa.
  Myśl w okolice uchodzi dalekie
  Pragnąc do ciebie w pielgrzymkę wyruszyć;
  Opadającą unosi powiekę
  I patrzę w ciemność ślepą. Tylko w duszy
  Dostrzega cień twój wyobraźni oko,
  Który jak klejnot noc tę rozpromienia
  I zawieszony w ciemności wysoko
  Noc starą w młodą, brzydką w piękną zmienia. 
       Spójrz! Za dnia ciało, nocą myśl daremnie 
       Przez ciebie spokój tracą i przeze mnie.