Wiersze

• Wiatr gnie sieroce smreki
  Jan Kasprowicz
   
   
  Wiatr gnie sieroce smreki,
  W okna mi deszcz siecze;
  Cicho się moja dusza
  Po mgławych drogach wlecze.
  
  Ku turniom płynie krzesanym,
  Ku ścieżkom nad przepaściami,
  Gdzie widmo bożych tajemnic
  Zmaga się w szumach z nami.
  
  Ku wierchom dąży strzelistym,
  Spowitym w słoneczne złota,
  Gdzie o bezbrzeżnych przestrzeniach,
  Samotna sni tęsknota.
  
  Wiatr gnie sieroce smreki,
  Mgławica deszczem prószy...
  Hej, góry! zaklęte góry!
  Tęsknico mojej duszy!