Wiersze

• W noc jesienną
  Kazimierz Przerwa-Tetmajer
  Na sine góry, na czarne bory
  Skoszone szare łany
  Pada księżyca światła mgławica
  Jak gdyby szron świetlany
  
  I ziemia cała w blask się ubrała
  i drzemie lśniąc srebrzyście
  a w ciszy sennej wicher jesienny
  szumi, kołysząc liście
  
  Jak żuraw bierze krople na pierze
  gdy brodzi po strumieniach
  i w głąb wszechświata z kroplą wylata
  i gubi ją w przestrzeniach
  
  Ty orlopióry wichrze ponury
  mącący leśną głuszę
  nad granit siny, w niebios głębiny
  weź z sobą moją duszę
  
  Po widnokręgu, z kręgu do kręgu
  przestrzennych fal niech płynie
  i gdzieś w nicości, w nieskończoności
  roztopi się i zginie....