Wiersze

• Pastele Degasa
  Czesław Miłosz
   
  Te plecy. Rzecz erotyczna zanurzona w trwaniu,
  A ręce uwikłały się w rudych splotach,
  Tak bujnych, że czesane, ściągają w dół głowę.
  Udo i pod nm stopa drugiej nogi,
  Bop siedzi, rozchylając zgięte kolana,
  I ruch ramion odsłania linię jednej piersi.
  Tu, niewątpliwie, w stuleciu i roku,
  Które minęły. Jakże ją dosięgnąć?
  I jak dosięgnąć tamtą, w żółtym peniuarze?
  Czerni rzęsy przed lustrem, podśpiewując.
  Trzecia leży na łóżku, pali papierosa
  I ogląda żurnal mody. Jej koszula
  Z muślinu, biel obfita okrągło prześwieca
  I różowe sutki. Kapelusz malarza
  Wisi między sukniami na antresoli.
  Lubił tutaj siadywać, rozmawiać, rysować.
  Cierpkie w smaku jest nasze ludzkie obcowanie
  Z powodu znajomego dotyku, ust chciwych,
  Kształtu bioder i nauk o duszy nieśmiertelnej.
  Przybiera i odchodzi. Fala, wełna, wilna.
  I tylko ruda grzywa błysnęła w otchłani.