Wiersze

• Credo (recitativo)
  Edward Stachura
  Oto credo
  Czyli wierzę
  Ty, co wierzysz
  W co ty wierzysz?
  Ech, jaskółki chyże
  Długo, długoby wyliczać
  Długo, długoby wyliczać
  Tak, jak stąd do Australii
  Albo nawet jeszcze dalej
  Tam, gdzie zielona wyspa Tasmania
  Tam, gdzie zielona wyspa Tasmania
  I z powrotem biegiem tutaj
  tu gdzie rozlana Wisły polana
  W co zatem wierzysz
  Ty, który wierzysz?
  Oto wyznaję
  Ty zaś daj wiarę
  Wierzę w miłość
  Od spojrzenia pierwszego
  Ze sporzeniem drugim
  Jak stal ze stalą
  Z błyskiem skrzyżowanego
  Więc w miłość wierzę
  Wierzę w przyjaciół spod żebra
  
  W Rafała, Stefana, Wicka, Wacka
  Janusza, Michała, Zbyszka, Jacka
  Przychylimy sobie nieba
  Przychylimy sobie nieba
  Bo tak trzeba
  Więc w przyjaźń wierzę
  W co zatem wierzysz
  Ty, który wierzysz?
  Oto wyznaję
  Ty zaś daj wiarę
  Wierzę że trzeba
  Nie dać się bestii
  Nie dać się bestii
  I nie dać się śmierci
  Nie dać się śmierci
  (I choć można przy tym zginąć
  to nie jest smierć
  Bo śmierć to jest
  Tu w życiu z tym życiem się rozminąć)
  W co zatem wierzysz
  Ty, który wierzysz?
  Oto wyznaję
  Ty zaś daj wiarę
  Wierzę że kiedy
  Tu nam zaśnie
  Niepomiernie zasłużenie
  Łaski pełna Gwiazda Dzienna
  Powędruje człowiek dobry, człowiek chrobry
  Do innej gwiazdy słynnej
  I tak bez końca
  Od Słońca do Słońca