Wiersze

• Ślusarz
  Julian Tuwim
  W łazience cos sie zatkało, rura chrapała przeraźliwie, aż do przeciągłego
  wycia, woda zaś kapała ciurkiem. Po wypróbowaniu kilku domowych
  środków zaradczych (dłubanie w rurze szczoteczką do zębów, dmuchanie
  w otwór, ustna perswazja etc.) - sprowadziłem ślusarza.
  
  Ślusarz był chudy, wysoki, z siwą szczeciną na twarzy, w okularach na
  ostrym nosie. Patrzył spode łba wielkimi niebieskimi oczyma, jakimś
  załzawionym wzrokiem. Wszedł do łazienki, pokręcił krany na wszystkie
  strony, stuknął młotkiem w rurę i powiedział:
  - Ferszlus trzeba roztrajbować.
  Szybka ta diagnoza zaimponowała mi wprawdzie, nie mrugnąłem jednak i
  zapytałem:
  - A dlaczego?
  Ślusarz był zaskoczony moja ciekawością, ale po pierwszym odruchu
  zdziwienia, które wyraziło się w spojrzeniu sponad okularów, chrząknął i
  rzekł:
  - Bo droselklapa tandetnie blindowana i ryksztosuje.
  - Aha - powiedziałem - rozumiem! Więc gdyby droselklapa była w swoim
  czasie solidnie zablindowana, nie ryksztosowałaby teraz i roztrajbowanie
  ferszlusu byłoby zbyteczne?
  - Ano chyba. A teraz pufer trzeba lochować, czyli dać mu szprajc, żeby
  śtender udychtować.
  Trzy razy stuknąłem młotkiem w kran, pokiwałem głową i stwierdziłem:
  - Nawet słychać.
  Ślusarz spojrzał dość zdumiony:
  - Co słychać?
  - Słychać, że śtender nie udychtowany. Ale przekonany jestem, że gdy
  pan mu da odpowiedni szprajc przez lochowanie pufra, to droselklapa
  zostanie zablindowana, nie będzie już więcej ryksztosować i, co za tym
  idzie, ferszlus będzie roztrajbowany.
  I zmierzyłem ślusarza zimnym, bezczelnym wzrokiem.
  Moja fachowa wymowa oraz nonszalancja, z jaką sypałem zasłyszanymi
  po raz pierwszy w życiu terminami, zbiła z tropu ślusarza. Poczuł, że musi
  mi czyms zaimponować.
  - Ale teraz nie zrobię, bo holajzy nie zabrałem. A kosztować będzie
  reperacja - wyczekał chwilę, by zmiażdżyć mnie efektem ceny - kosztować
  będzie... 7 złotych i 85 groszy.
  To niedużo - odrzekłem spokojnie. - Myślałem, że conajmniej dwa razy
  tyle. Co zaś się tyczy holajzy, to doprawdy nie widzę potrzeby, aby pan
  miał fatygować się po nią. Spróbujemy bez holajzy.
  Ślusarz był blady i nienawidził mnie. Uśmiechnął się drwiąco i powiedzał:
  - Bez holajzy? Jak ja mam bez holajzy lochbajtel krypować? Żeby trychter
  był na szoner robiony, to tak. Ale on jest krajcowany i we flanszy
  culajtungu nie ma, to na sam abszperwentyl nie zrobię.
  - No wie pan - zawołałame, rozkładając ręce - czegos podobnego nie
  spodziewałem się po panu! Więc ten trychetr według pana nie jest robiony
  na szoner? Ha, ha, ha! Pusty śmiech mnie bierze! Gdzież on na litość
  Boga jest krajcowany?
  - Jak to gdzie? - warknął ślusarz. - Przecież ma kajlę na iberlaufie!
  Zarumieniłem się po uszy i szepnąłem wstydliwie:
  - Rzeczywiście. Nie zauważyłem, że na iberlaufie jest kajla. W takim
  razie - zwracam honor: bez holajzy ani rusz.
  
  I poszedł po holajzę. Albowiem z powodu kajli na iberlaufie trychter
  rzeczywiście był robiony na szoner, nie zaś krajcowany, i bez holajzy w
  żaden spoób nie udadłoby się zakrypować lochbajtla w celu udychtowania
  śtendra, aby rostrajbować ferszlus, który dlatego żle działa, że
  droselklapę tandetnie zablindowano i teraz ryksztosuje.