Wiersze

• Boże Caria chrani
  Jan Kasprowicz
   
   
  Wróg do nas przyszedł i mówi: „Rebiata!
  Niechaj wesołość w waszych sercach gości:
  Dziś wam ojcuje pan i władca świata,
  Gar miłościwy! Przeszłość wam zazdrości,
  Że za minionych nie śpiewała dni:
  Boże carja chrani!"
   
  Wraz się wyprężył, w takt uderzył w dłonie
  I, groźne ku nam posławszy źrenice,
  Zaintonował w współsiepaczy gronie
  Pieśń, która wstydem oblewa nam lice
  I kłamać każe chwale dawnych dni:
  Boże carja chrani!
   
  Jak to ? Na ziemi, którą przodki nasze
  Krwią użyźnili — na ziemi, gdzie w tańce
  Z dzidą moskiewską polskie szły pałasze
  I zwyciężały, my dziś, jak zaprzańce,
  Śpiewać tu mamy na szyd wielkich dni:
  Boże carja chrani?!
   
  Od starych kopców, od mogił rycerzy
  Głębokie płyną ku wnukom westchnienia:
  Łany dziejowe wielkim krokiem mierzy
  Śmierć i w żałobę świat nam w okrąg zmienia,
  A my nucimy — hańbo smutnych dni:
  Boże carja chrani!
   
  Ojczyste pola pod ciosami burzy
  Legły pokotem, w borach smukłe sosny
  
  Chylą się z żalu, ptak się w locie nuży
  I wody płaczą, a zasię radosny
  Ma hymn rozbrzmiewać w te rozpaczne dni:
  Boże carja chrani ?!
   
  Nie! nie! Ten język niech uschnie w gardzieli,
  Niech bezwład dusze młodzieńcze popęta,
  Niżbyśmy kiedy zapomnąć cię mieli
  I zdradzić ciebie, nasza ziemio święta,
  Pieśnią, co końcem jest twych przyszłych dni:
  Boże carja chrani!
   
  Przekleństwo tobie, ty hymnie bluźnierczy,
  Coś jest ojcowstwa zaprzeczeniem krwawem:
  Na gruncie twoim szubienica sterczy,
  Bezprawie każe nazywać nam prawem —
  Przekleństwo tobie, hymnie podłych dni:
  
  Boże carja chrani!
   
  W twej nucie słychać pobrzęk kajdan głuchy,
  Lodów sybirskich i kazamat echa
  Drżą tu, by straszne, potępione duchy,
  Trupich się czaszek zżółkły stos uśmiecha
  W twojej melodii, grozo naszych dni,
  Boże carja chrani!
   
  Ale już zbliża się twój kres: na sądy
  Już cię wzywają zdeptane narody - .
  Tracisz pod sobą swe morza i lądy:
  Brzmieć już zaczyna świeży hymn swobody,
  Gdzie dotąd władła ta kaźń wolnych dni,
  Boże carja chrani!