Wiersze

• Więc można kochać i nie wiedzieć
  Leopold Staff
  Więc można kochać i nie wiedzieć o tem?
  Po przypadkowym, najkrótszym spotkaniu
  Dłoń sobie wzajem podać w pożegnaniu
  I w dusz spokoju odejść - z bezpowrotem...
  
  Lecz już nazajutrz, ledwo po rozstaniu,
  W dzień ów zabłądzić pamięci przelotem
  I stając, jakby przed czemś cudnem, złotem,
  Uczuć się nagle sercem - na wygnaniu!
  
  I odtąd wracać wstecz, wciąż i na próżno,
  Przesiewać przeszłość wspomnienia przetakiem,
  By coś w niej znaleźć, co było żywotem!
  
  Lecz smęt mży jeno szarym suchym makiem,
  Jak proch w klepsydrze, co szemrze: "Za późno!..."
  Ach, można kochać i nie wiedzieć o tem!